Daniel Mezopotamski - gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, dawniej traktowany jako podgatunek daniela.
Naturalny zasięg jego występowania obejmował Azję Mniejszą od Egiptu po Mezopotamię. Obecnie występuje w kilku regionach Iranu i w Izraelu. Preferuje otwarte tereny trawiaste.
Daniel mezopotamski jest nieco większy od daniela europejskiego, ma zwykle większe i mniej łopatowate poroże. Ubarwienie jasnopłowe z białymi plamkami na bokach i grzbiecie, od spodu białawe.
Długość ciała – do 240 cm
Wysokość w kłębie – do 110 cm
masa ciała – dochodzi do 200 kg
Daniel mezopotamski jest zwierzęciem bardzo rzadkim. Został uznany za gatunek zagrożony wyginięciem. Objęto go całkowitą ochroną. Jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. Jedyna populacja dziko żyjących danieli perskich występuje w rezerwatach w pobliżu rzek Dez i Karkheh w Iranie. Został reindukowany w północnym Izraelu.
Daniele mezopotamskie w Polsce hodowane są we wrocławskim oraz łódzkim ogrodzie zoologicznym.
